مرکز شهرستان سلسله در شمال استان لرستان در رشته کوه های زاگرس غرب ایران است. بر اساس مستندات سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور، شهرداری الشتر از سال ۱۳۴۰ خورشیدی تأسیس شده و در سال ۱۴۰۱، درجه شهرداری این شهر ۷ بوده‌است برخی خاورشناسان سرزمین کهن الشتر را همان «نیسا» دانسته‌اند که داریوش در کتیبه بیستون از آن یاد کرده‌است، ولی ابراهیم پورداود در این نظریه تردید کرده‌است، زیرا نیسای یاد شده متعلق به دوره ماد، و از مکان‌های مهم پرورش اسب بوده‌است  آثاری چون سفال‌های منقوش و اشیاء برنزی که در دشت الشتر کشف شده‌اند، نشانه آبادانی این سرزمین در دوره‌های کهن است. حمدالله مستوفی به وجود آتشکده اروخش (یا اردخش، اردحش، اروحش) که قبلاً در آنجا وجود داشته، اشاره کرده‌است  اصطخری به موقعیت مکانی الشتر اشاره کرده، و آنجا را از شهرهای جبال دانسته که در ۱۰ فرسخی نهاوند و ۱۲ فرسخی شاپورخواست بوده‌است  ابن حوقل الشتر را در میان راه ری به شاپورخواست نوشته‌است. در حدود سده ۶ ه‍.ق الشتر از تختگاه‌های برسقیان بوده‌است  در نیمه نخست همان سده در الشتر، گروهی از امیران با برسقِ الشتر ضد مسعود بن ملکشاه سلجوقی هم عهد شدند. سلطان پس از آگاهی به الشتر رفت و امیران از کرده خویش پشیمان شدند و سلطان نیز از گناه آنان درگذشت اما طغرل پس از شکست از برادرش مسعود هنگام فرار به سوی خوزستان، وزیر خویش خواجه قوام الدین درگزینی را در الشتر به دار آویخت. در دوره صفویه حکومت الشتر به امیران کرد